12:00 Η μέρα ήταν ζεστή,αλλά όχι τόσο προχωρημένη ώστε να σταματήσουν τα τιτιβίσματα που πέρναγαν από τις γρίλιες.Όχι πως ο ήρωάς μας τα άκουγε φυσικά, μιας και ήταν απόλυτα αφοσιωμένος στο έργο του:είχε να τροχίσει τα δυό του μαχαίρια,ώστε να είναι έτοιμος για το ραντεβού του των 16:00.Θα μου πείτε, "γιατί 2 μαχαίρια?". Σαφώς και κάποιοι θα το θεωρούσαν υπερβολή, όχι όμως ο Μ. του οποίου η εμπειρία είχε (πικρά) διδάξει ότι,αν για κάποιο λόγο το μοναδικό σου μαχαίρι σε προδώσει στη μέση μιας δουλειάς,λίγα εργαλεία μπορούν να πάρουν την θέση του αποτελεσματικά.Πόσο μάλλον δε, όταν δουλειά σου είναι ο ακρωτηριασμός...
14:00 Τελευαταίος έλεγχος στο mailbox και το MSN για να βεβαιωθεί ότι δεν θα πάει τίποτε στραβά από άποψη χρονοδιαγράμματος. Το σχέδιο θα είχε απόλυτη επιτυχία μόνο αν τα ραντεβού διαδέχονταν το ένα το άλλο ανα μια ώρα, και είχε υπολογίσει και από ένα τέταρτο στη κάθε "επαφή" για την περίπτωση που δεν θα βρίσκανε εύκολα το σπίτι.Αν και, απ'όσο μπορούσε να φανταστεί, ο υποψήφιος γαμπρός ,συνήθως βρίσκεται στην ώρα του στα πρώτα ραντεβού-δεν υπάρχει δεύτερη ευκαιρία για μια πρώτη εντύπωση! Ο Μ. γέλασε από μέσα του: ο συγκεκριμένος γαμπρός, μάλλον δεν θα έχει δευτερη ευκαιρία για ο,τιδήποτε στο άμεσο (και όχι μόνο) μέλλον. Πάτησε το play στο winamp και οι ήχοι των Nouvelle Vague πλημμύρησαν το δωμάτιο. "Killing Moon" ,αν και μεσημεριάτικα. Ο Μ. κατευθύνθηκε στη κουζίνα και πάτησε το κουμπί στα θερμοκύμματα:τον είχε πιάσει μια λιγούρα...
15:30 Αν και το σπίτι που έμενε από το σπίτι που τα "ραντεβού" είχαν δωθεί δεν απείχε πάνω από 5-6 λεπτά, ο Μ. ήθελε να βεβαιωθεί και πάλι πως όλα ήταν τακτοποιημένα. Αν και το ενδεχόμενο να έκανε καμιά βόλτα από το σπίτι ο νέος του σπιτονοικοκύρης άγγιζε την απιθανότητα (ήσυχος τύπος,δεν μιλούσε πολύ:του άρεσε...),το να είσαι τακτικός είναι η μισή αρχοντιά.Άσε που,αν δεν τοποθετούσες σωστά μουσαμάδες και τα ρέστα,δεν βγάζεις το αίμα από άσπρο πλακάκι ούτε με 2 ώρες τρίψιμο! Κι επειδή είχε και την μέση του,ο ήρωάς μας, αποφάσισε πως δεν υπήρχε κανας ρόλος να το παίζει φιλιπινέζα παραδουλεύτρα μέσα στα μεσάνυχτα.... Καθώς έφτανε έξω από την άσπρη πόρτα και ξεκλείδωνε με το φρεσκοκομμένο κλειδί του, μάζεψε από κάτω τα διαφημιστικά από τα "βρώμικα", και αναρωτήθηκε αν το "Γυράδικο" κάνει ντελίβερι μέχρι εδώ. "Να θυμηθώ να το ελέγξω"...
*** ΦΛΑΣΜΠΑΚ ***
-"Nai, 18:00 sti dieythynsi pou sou eipa prin." Send.
-"......."
-"Re sy, sou eipa den paizoun fragga gia exw! Kai genika variemai.Afou kalytera tha perasoume spiti, loipoun kai oi dikoi mou, tha eimaste pio kala!" Send
-"......"
-"OK, ta leme tote apo konta! Kisses! :****" Send
Έτοιμος. Θεέ μου,είναι ανησυχητικό το πόση αφέλεια είναι διάσπαρτη εκεί έξω! Δηλαδή,γνωρίζουν μια κοπέλα από ένα μπλόγκ,μιλάνε 2 φορές στο MSN και -τσουπ!-, είναι έτοιμοι να την γνωρίσουν,τρέφοντας ελπίδες και για τα "περεταίρω",μιας και το ραντεβού δίνεται στο σπίτι της! Θεέ μου,θα έπρεπε να είμαι δικτυωμένος με κάποιο κύκλωμα παράνομης διακίνησης νεφρού,θα είχα γίνει εκατομμυριούχος σε μια βδομάδα!!! Πάντως, όπως και να'χει το πράγμα, σύντομα θα κυκλοφορούν λιγότεροι αφελείς στο δρόμο . Από αύριο συγκεκριμένα...
[Μήπως τελικά έχει δίκιο η Α που με λέει αρωστημένα ζηλιάρη? Δίκιο-άδικο, δεν ήταν έξυπνη η ιδέα της να μου δώσει password για τις σελλίδες που κρατάει.Άνθρωπος ερωτευμένος είμαι κι εγώ,θα μπω στον πειρασμό...]
***BACK TO ΣΗΜΕΡΑ ***
16:00 Το δωμάτιο ήταν μια τρύπα, αλλά μια πρακτική τρύπα-αν όχι για να ζήσει, για να διδάξει τρόπους σε κάποιους σίγουρα. Τα έπιπλα θα έμπαιναν την επόμενη εβδομάδα, οπότε, τουλάχιστον δεν θα είχε να καθαρίζει και αυτά... Κοίταξε το ρολόι του και πάλι, καθισμένος στο σκαλάκι του μπάνιου.Κατά την διάρκεια της κατάστρωσης του αρχικού-και ήλπιζε τελικού- διαλόγου που θα είχε με τον επίδοξο εραστή που θα βρίσκονταν στο κατώφλι του,o M. φοβόταν μόνο μήπως, παρά (ή και λόγω) του σαστίσματος του δεν έμπαινε μέσα.Σίγουρα ο νεαρός με τα γένια που θα τον υποδέχονταν δεν ήταν η κοπέλα που φαντασιωνόταν-και το κόλπο ήταν να τον πιάσει πριν προλάβει να κάνει συντονισμένους συνειρμούς.Αν είναι φυσικά σε θέση για κάτι τέτοιο...
Η πόρτα χτύπησε. Ο φίλτατος "G for G-spot" λοιπόν είχε καταφτάσει.Ο Μ. χαμογέλασε και το χαμόγελό φώτισε το πρόσωπό του:Είχε ιδιαίτερη αδυναμία στον συγκεκριμένο blogger,τον "αδέκαστο",τον "απόλυτο",τον "μέγα"... Άνοιξε την πόρτα, ενώ το χαμόγελο ακόμα κρεμόταν από τ'αυτιά του. Μπροστά του, ο ψηλός μελαχροινός με το κουστούμι ("Χριστος και Απόστολος... Ακόμα κι εδώ ???") έκανε μια κίνηση να προτείνει τα λουλούδια που κρατούσε στο χέρι (...). Φυσικά κοκκάλωσε και η κίνηση έμεινε στη μέση. "Μου φαίνεται πως πρέπει να τα παραλάβει η ίδια η Α. αυτά",είπε ο Μ.,καθώς έκανε χώρο να περάσει ο G. Ο οποίος, τα βήματα τα έκανε, αλλά πολύ,πολύ διστακτικά.Ήταν όμως αρκετά για να μπορέσει ο Μ να κλείσει την πόρτα πίσω του.Και να κλειδώσει. Ο G γύρισε ξαφνιασμένος και,με μισό χαμόγελο πλέον,είπε: "Εεεε...Σίγουρα ήρθα στη σωστή διεύθυνση?"
Famous last words...
Ο Μ. βύθισε το μαχαίρι που κρατούσε κάτω από το σαγόνι του νέου του φίλου,και με μια γρήγορη κίνηση το ξαναέβγαλε για να συνεχίσει την ενδοσκόπηση του εσωτερικού κόσμου του G από την τραχεία. Το αίμα που τον πιτσίλισε στο πρόσωπο ήταν ζεστό,αλλά όχι δυσάρεστα ζεστό.Σκούπισε με προσοχή την λάμα του μαχαιριού στο παντελόνι του,και περίμενε για λίγο να δει αν θα χρειαζόταν και τρίτο χτύπημα για να κερδίσει την σιωπή του καλεσμένου του.Αυτός, εξακολουθούσε να στέκεται όρθιος,με τα χέρια του (και τα 2 ελεύθερα πλέον,μιας και τα λουλούδια αναπαύονταν σε μια λιμνούλα με αίμα στο πάτωμα) πάνω από τον κόμπο της γραβάτας του.Τα μάτια του,έτοιμα να βγούνε από τις κόχες τους,κοιτούσαν προς το βάθος του δωματίου,ψάχνοντας-τι? "Ίσως την Α.,για να τον σώσει" σκέφτηκε ο Μ,καθώς πλησίασε και πάλι, από πίσω αυτή τη φορά, τον φιλαράκο μας΄που έβγαζε ακόμα ακατάληπτους ήχους από το λαρύγγι του. Κάθισε στις φτέρνες του (δυσκολο εγχείρημα, με όλο το αίμα τριγύρω...) και με 2 γρήγορες κινήσεις, έκοψε τους αχίλλειους τένοντες εντελώς.Σαν να έσπασαν τα σκοινιά που κρατούσαν την μαριονέτα, ο G σωριάστηκε στο πάτωμα και πλέον εστίασε το βλέμμα του πάνω στον δολοφόνο του.Ο Μ είδε την επίγνωση πλέον στα μάτια του,και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Στάθηκε από πάνω του και άρχισε να του μιλάει, αργά και καθαρά-ήταν πολύ σημαντικό να καταλάβει το "γιατί" συνέβαιναν όλα αυτά,το γιατί ήταν αυτός ο βίαιος θάνατος το εισητήριό του για μια νέα διάσταση ύπαρξης,ίσως και για τον Παράδεισο που η θρησκεία και οι μυστικιστικές διδαχές μας άφησαν ανα τους αιώνες σαν παρακαταθήκη:
"Άντε γαμήσου ρε φαντασμένε γραβατωμένε,που θα την πέσεις στην κοπέλα μου!!!"
